W połowie XIX wieku ostródzka poczta mieściła się w budynku w pobliżu bramy cmentarza ewangelickiego przy dzisiejszej ulicy Olsztyńskiej (ówczesnej Gartenstrasse), później w jednej z kamienic przy północnej pierzei Nowego Rynku. Nowy gmach pocztowy wybudowano w 1897 roku.
Monumentalna budowla w stylu historyzmu powstała na grząskim i podmokłym gruncie, stąd konieczne było wbicie pod jej fundamenty pięciometrowych pali z impregnowanego drewna. Ostródzka poczta od początku należała do najnowocześniejszych, stając się wzorem dla innych niemieckich miast. Zrezygnowano w niej z tradycyjnych okienek, a interesantów obsługiwano przy długich ladach.
Pierwszą skrzynkę pocztową zamontowano w Ostródzie w 1851 roku. W roku 1878 było ich pięć, a w 1903 osiemnaście. Pierwszy punkt telegraficzny otwarto 1 grudnia 1863 roku, pierwsze połączenie telefoniczne nawiązano 1 sierpnia 1898 roku. W 1901 roku Ostróda była jedną z 2952 miejscowości objętych siecią linii telefonicznych łączących 291835 rozmównic w całej rzeszy niemieckiej.
W 1904 roku ostródzki urząd pocztowy zatrudniał 62 urzędników: dwóch wyższego, 23 średniego (w tym 6 kobiet) i 37 niższego stopnia. Siedmiu z nich było listonoszami na terenie miasta, dziesięciu roznosiło listy i przesyłki po wsiach. Poczta czynna była w godzinach od 7 do 12 i od 14 do 19.
Pierwsza ostródzka widokówka ukazała się w wydawnictwie księgarni Minninga. Do kwietnia 1904 roku było w obiegu ponad 300 różnych kart pocztowych. Przed pierwszą wojną światową znaczek na kartę pocztową kosztował 5 fenigów, natomiast w listopadzie 1923 roku trzeba było z niego zapłacić już 5 miliardów marek. Unaocznia to rozmiar inflacji w Niemczech lat dwudziestych minionego wieku.
